Sevgili gönül dostlarım.

Biliyor musunuz, Sevmek ve sevilmek o kadar güzel bir duygu ki.

Şöyle bir baktığımda insanların sevgisizliğini, ilgisizliğini, insanların sevgiye ihtiyacı olduğu görmekteyiz. Bu vesileyle sevmek ve sevilmek üzerinde biraz durmak istiyorum.

İnsanların sosyal medyada paylaştıklarını beğenmek bile onlara değer verilmesi ve beğenilmesi anlamına geliyor, bu da aslında özgüvenlerini artırıyor.(öyle Değil mi?)

Bu özgüveni, sevgiyi ve ilgiyi sosyal medyada değil gerçek hayatta uygulayarak başarmaya çalışmamız lazım. Sevilmek ve takdir edilmek çok güzel bir duygu elbette. Bir şey başarılıyor ise takdir edilmek de insana güven verir ve geliştirir muhakkak.

Geçtiğimiz günlerde Sivas’a konuşmacı olarak gelen yazar Dilek Cesur’un konferansına katıldım. Harika bir konferanstı. Dilek Hanım seyircilerden bir şey istedi.

Tanısanız da tanımasanız da yanınızdaki kişiye bir dakika boyunca sarılabilir misiniz?

Evet, istenen buydu ve İzleyenler yanında oturan herhangi bir kişiye sarıldılar. Sonra insanların gerçekten gülümsediğini ve mutlu olduğunu gördüm. Güzel bir tespitti bu. Çünkü sarılmak mutluluk hormonlarını salgılar, insana güven verir, etrafındakilerle iletişimi artırır. Burada ki yapılmak istenen de bu samimiyeti görmekti aslında.

Bir izleyici bu durumu şöyle yorumladı, genç bir kız dı ve bir bayana sarıldı, buna çok ihtiyacım olduğunu gördüm ‘kendimi anneme sarılmış gibi hissettim’ dedi. Söylediği söz aynen, bu çok önemliydi. Hiç tanımadığı bir kadının sıcaklığını annesine benzetiyordu.

Maalesef birbirimizden çok uzaklaştık ve selamlaşmayı dahi unuttuk. İnsanlar yalnız dolaşmayı, yalnız kalmayı sevmeye başladı ama bir taraftan da ilgi istiyor ve arıyor doğası gereği.

Bir Hadis-i şerifte şöyle naklediliyor:

Peygamber (s.a.v.) Efendimizin çocukları öptüğünü gören bir bedevî:

“-Hayret! Siz çocukları öpüyor musunuz? Biz çocukları hiç öpmeyiz!” deyince, sevgi ummânı Efendimiz ona acıyarak bakmış:

“-Allah Teâlâ, senin kalbinden sevgiyi söküp almışsa, ben ne yapabilirim!” buyurmuştur. (Müslim, Fedâil, 64; Edeb, 18)

Ne kadar Güzel Anlatmış değil mi Peygamber Efendimiz

Sevgi her türlü gelmeli dilden gönülden ve samimice

Merhametli insan tüm canlıları sever ve saygı duyar.

Hayvanlara sevginizi dile getirdiğinizde bir ekmek bile verseniz okşasanız size farklı baktıklarını görmüyor musunuz? Onlarda anlıyor elbette

Çocuklarımıza şefkat ve vicdan aşılamamız gerekiyor. Göstermemiz gerekiyor.

Haberlerde en ufak bir tartışmada insanların silahlarını, bıçaklarını çıkardıklarını görüyoruz. O kadar basit oldu ki vurmak, kırmak incitmek.

Bunlar çok üzücü ve en temelinde manevi boşluk var ve onun getirdiği bir terbiye var diye düşünüyorum.

Allah esirgesin.

Günümüzde insanlar birbirlerinden uzaklaşmış durumda ve sadece kısa mesaj yoluyla iletişim kurabiliyorlar, tatillerde, bayramlarda bile mutlu bir bayram mesajı sorunu çözüyor gibi görünüyor.

Bazen bir akrabanız ya da arkadaşınızla karşılaştığınızda sohbet farklı olur. Uzun zamandır görmediğimiz biri olduğunda zamanın bitmesini istemeyiz, eskiden yeniden okul hatıralarından bazen askerlikten konuşuruz, değil mi?

Bunlara gerçekten ihtiyacımız var bu yüzden istiyorum ki aile bağlarınızı asla koparmayın, gençlerimize ve çocuklarımıza örf ve adetlerimizi asla unutturmayın.

Sadece sosyal medyada dikkat çekmeye çalışan insanlar olmayalım.

Eşler ilgisiz kayıtsız, çocuklar ilgisiz kayıtsız, bizim aile yapımız bu değil.

Maneviyatına sahip çıkan Vatanına Milletine sahip çıkan bireyler yetiştirmek için kollarımızı sıvayalım.

Selam ve dua ile…